Trabzonspor’un Akyazı’da inşa edilmekte olan yeni stadyumu hızla tamamlanıyor. Yeni stadyum tamamlanırken Trabzonspor Avni Aker’de veda sezonunu yaşıyor. ‘Veda’ hiçbir zaman kolay değildir elbette. İnsanın sevdiğinden bir daha kavuşamayacağını bilerek ayrılması nasıl kolay olabilir ki!.. Avni Aker Trabzonspor camiasına mensup olan herkes için, Trabzonspor camiasının da ötesinde Türk futbolu için büyük önem taşıyor. İstanbul hegomanyasının yerle bir edildiği, Avrupa devlerinin yere serildiği bu tarihi mabede veda ederken Avni Aker’in gerçek efsanelerini dinledik. Bu kez Avni Aker’deki tarihi yazanlar anlattı duygularını, anılarını… Her bir efsane söze ‘ah’ çekerek başladı. Çünkü İnsanın sevdiğinden bir daha kavuşamayacağını bilerek ayrılması elbette kolay değildi… Trabzonspor’un efsanelerinin Avni Aker duygularıyla baş başa bırakıyoruz sizleri:

Avni Aker Stadyumu benim dünyamdır. Amatör kümeden başlayarak dünyam orada geçti. Avni Aker’in yıkılmamasını, altyapıdaki gençlerimizin oradaki eski fotoğraflara bakarak, orada yetişmelerini isterim. Trabzonspor’un orada olması şart değil ama gençler mutlaka orada olmalılar. O ruh orada yaşamalı. Trabzon’a geldiğimde nasıl ki anamın babamın mezarına gidiyorum, Avni Aker’e de giderek anılarımı tazelemek isterim. Burası bizim mabedimiz. O zamanlar güzel çocuktum, insanlar hem beni görmeye gelirlerdi hem de futbolumu izlemeye. Hatta Ali Kemal ne tarafa doğru oynuyor diye bakıp benim olduğum taraftan maçı izlerlerdi. İkinci yarı da diğer tarafa geçerlerdi. Faroz tribününün şahlanışını unutamam. Avni Aker namaglup maçlar kazandığımız bir stadyumdur. Yaşamalı.

Avni Aker gözümü açıp gördüğüm yuvamdır. Bizi ideallerimize taşıyan stattır. Trabzon’u kucaklayan, Trabzon halkını mutlu eden bir mabettir. İnsanların acı ve tatlı günlerinin geçtiği, cumartesi ve pazar günlerini değerlendirdiği, hiçbir sosyal etkinliği olmayan bir şehrin yüzünü mutlu eden bir yerdir. Trabzonspor’un Trabzon halkıyla el ele vererek varoluşunun başladığı yerdir.

Gençliğimizin geçtiği, hayallerimizin gerçekleştiği yerdir Avni Aker. Tozunu, toprağını yutup, çamurunun üzerimize bulaştırdığı renkle şampiyonlukları tattığımız yer olarak hayalimde yaşatıyorum Avni Aker’i. En güzel gollerimi orada kaydettim. Fenerbahçe’ye attığım golle ilk şampiyonluğumuzu orada kazandık. Avni Aker rakip takımların bırakın galibiyeti düşünmelerini beraberliği bile düşünemedikleri yerdir.

Avni Aker denince şampiyonluklar, Trabzonspor’un Türkiye’de en üst düzeyde temsil edilmesi aklıma geliyor. Şampiyonlukların yanı sıra daha birçok kupayı kaldırdığımız yer, kesinlikle yıkılmasını istemediğim bir mabet. Trabzonspor olmasa bile diğer takımlarımızın maçlarını oynayabileceği bir stadyum olarak kalmalı. Liverpool’u ve daha birçok Avrupa takımını görmüş bir stat. Spor tarihimiz açısından, yaşanan şampiyonluklar açısından bulunduğu yerde kalması gereken bir stat. Anılarımız var orada. 15 yıl futbol oynadım bu stadyumda. Gelecek nesillere örnek olması açısından yaşaması çok büyük önem taşıyor.

Avni Aker denince Trabzon’un futbol tarihi, Trabzonspor’un Trabzon’dan Türkiye’ye yayılışı aklıma geliyor. Gözümüzü açtık Avni Aker’de, efsane olduk Avni Aker’de, şampiyonluklar yaşadık Avni Aker’de. Bizim açımızdan unutulmayacak bir mabet. Torunlarımız bile artık o ismi hafızalarına yerleştirmiş durumda. Eski fotoğraflara bakıp Trabzonsporluluklarıyla gurur duyuyorlar. İkinci ligde şampiyon olduktan sonraki 10 yıl içerisinde Trabzon’a gelen takımlar korner attıklarında bile gol atmış kadar seviniyordular. Bir sezonda 4 kupayı aldığımız yerdir Avni Aker. Dönemde dönemin Cumhurbaşkanı Fahri Korutürk kupayı verirken, ‘bari bir kupayı başkası alsaydı’ dediğinde Bekir, ‘tamam Fahri abi’ demişti. Ne çok gülmüştük. Çamurlu sahalarda şampiyonluklar geldi. Taraftarlarımız bizi izlemek için bir gün önceden stadyumda kalırdı. Büyük maçlarda stat dışında kamyonların damperleri açılır, insanlar damperlerin üzerine çıkarak maçları izlerdi. Hastanenin pencereleri, Erdoğdu’nun tepesi insan seli olurdu. Ölene kadar hafızalarımızdan çıkmayacak anılar yaşadık Avni Aker’de.

Avni Aker’in yeri bende çok farklı. Birçok ilki orada yaşadım. İlk profesyonel maçıma 14 Eylül 1978 yılında Fenerbahçe’ye karşı orada çıktım. Son maçımı yine orada Mayıs 1986’da Beşiktaş’a karşı oynadım. Unutamadığımız Avrupa kupası maçları var. Efsanenin doğuşu orada oldu. 1974 yılında tatil için Trabzon’a geldiğimde maçları izlemek için Avni Aker’e giderdim. Deniz tarafındaki kaleye, Ahmet Ceyhan’ın ortaladığı Hüseyin Tok’un voleyle Galatasaray’a attığı golü unutamam. Maçı 1-0 kazanmıştık. Bundan 4 yıl sonra da Trabzonspor’da oynamak bana nasip oldu. Trabzonspor kendi öz evlatlarıyla o ruhu yakaladı. Biz Avni Aker’de çok üzülmedik. 8 yılda 4 şampiyonluk ve 5 cumhurbaşkanlığı kupası kaldırdım. Avni Aker bana üzüntü değil zaferleri hatırlatıyor. Ne mutlu bize ki çok güzel bir miras bıraktık. İnsanlar bizi hala el üstünde tutuyor.

Avni Aker’e dair çok şey söylemek gerekir aslında. Benim oynadığım zamanlar tesislerimiz yoktu, antrenmanlarımızı da Avni Aker’de yapardık. 24 saatimizin yarısı orada geçerdi. Çok güzel şampiyonluklar gördüm, çok güzel anılar yaşadım. Soyunma odamızda sobamız vardı ve o sobada ısınarak sahaya çıkardık. Bazen çok yağmur yağdığında çimler bozulmasın diye Uzunkum’a kadar koşar ve antrenmanımızı tamamlardık. Liverpool maçı Avni Aker’de yaşadığım en unutulmaz maçlarım arasındadır. Şimdi yeni bir stat yapılıyor. Bu stat Trabzon için gerekli ama Avni Aker daima benim anılarımda olacak.

Avni Aker bizim için unutulmaz bir mabet. Orada toprak zeminden çim zemine kadar, küçük tribünlerden büyük tribünlere kadar şampiyonluklar yaşandı. Rakipler için ölüm çukuruydu Avni Aker… Faroz tribünüyle şahlanırdık. Antrenmanlarımızı koşu pistinde yapardık. Çim zemine sokmazlardı bizi. Pistte koşarak şampiyonluklara ulaştık. Perşembe günleri çift kale maçlarımız olurdu. O zaman bile zorla çim sahaya girebilirdik... Toprak zemin, maçlardan önce aracın çektiği ağır bir demir parçasıyla düzeltilir ve ıslatıldıktan sonra hazır hale getirilirdi. Unutulmaz yerdir Avni Aker.

Her şeyin başladığı yer, bütün güzelliklerin yaşandığı yer... Şehrin göbeğinde, akıllısı da delisi de hep oradaydı. Koridorlarda ısınırdık. Saha tarla gibi olmasına rağmen çime girmemize müsaade etmezlerdi. Çok büyük eziyetler çektik ama büyük başarılar elde ettik. Soyunma odasında sobanın başında, su bardağında içtiğim çayın tadını nasıl unutabilirim ki. Duşa girmek için sıra beklerdik. Öyle ilk girme şansın yoktu. Önce ağabeylerimiz, sonra biz duşa girebilirdik. Tabi bu başarılarda tribünleri de unutamam. Faroz tribünü efsaneydi.

Avni Aker’in ambiyansını konuşmak, anlatmak çok kolay değil. Yaşamak gerekir. 1979 yılında Ankara’dan 2. ligden geldim ve burada şunu gördüm: O zaman maçlarımızı genelde öğlen 1 gibi oynardık ve saat 11 de Avni Aker’e gittiğimizde adım atacak yer olmazdı. Taraftar büyük coşku verirdi bize. Bu, Trabzon’a ait bir durumdu. Geçmişin Avni Aker’iyle şimdilerin Avni Aker’i arasında çok büyük fark var. 11 yılımın geçtiği Trabzon’da, Avni Aker’de çok güzel anılar yaşadım.

Çocukluğumda ve gençlik yıllarımda koşarak gittiğim (70’li yıllar) bir mabettir Avni Aker. Orada filizlendik. Orada büyüklerimizi izledik ve o stadın kokusu hayallerimizi diri tutmamızı ve sonunda futbolcu olmamızı sağladı. Avni Aker’in büyüsü beni futbolcu yapmıştır.

Avni Aker benim mahallem. Stadyum yapılmadan da ben oradaydım. Eski futbolcu ağabeylerimizi izledim. Günümüz, hayatımız orada geçiyordu. Çim kokusu aklımdan hiç çıkmaz. Ağabeylerimiz saha kenarında soyunurken aralarında yaptıkları konuşmaları dinlerdik. İlk olarak 1971 yılında Avni Aker’de oynadım. Boyacılık yapar, gazete satar kazandığımızla plastik top alır futbol oynardık. Akrenas maçını unutamam. 3-2 kazandığımız maçta galibiyet golünü atmıştım. İnsanlar ağaçlara, inşaatların tepelerine çıkıp bizi izlerlerdi. Günde 12 saat çalışırdık…

Avni Aker bizim ilk aşkımız. Rizespor genç takımında oynarken Trabzonspor maçlarına gelirdim ve bir gün Trabzonspor’da oynamayı hayal ederdim. Nasip oldu ve oynadım. 1983-84 yılında ilk şampiyonluğumu, ilk senemde yaşadım. Hayranlıkla izlediğim ağabeylerimle birlikte o formayı giydim. Avni Aker’e gelen takımlar 1-0 mağlup olduklarında ‘onurlu mağlup’ olduk diyerek evlerine dönerdi.

Avni Aker bizim için her şeydi. Orada büyüdük, her şeyi orada öğrendik. Orası bizim namusumuzdu. Orada yenildiğimiz zaman utanç duyardık ama bu kolay kolay olmazdı. İstanbul takımları Avni Aker’e geldiklerinde ileriye çıkamazlardı, çünkü biliyordular ki böyle bir şey yaparsalar darmadağın olacaklardı. O ruh artık bitti ve sadece Avni Aker’in ismi kaldı…

Unutulmaz zaferlerin, birlik ve beraberlik içerisinde kazanıldığı yer. Birçok Trabzonsporlunun sahada her şeyini verdiği; Trabzon için, Trabzonspor için bütün mücadelesini ortaya koyduğu, Trabzon ruhuyla, taraftarlarıyla topyekun birlikte olduğu, Türk futbol tarihine inanılmaz zaferlerle imza atılan mabet olarak görüyorum Avni Aker’i. Şahsım adına bir çok oyuncuyla geçmişte burada oynadığım için gurur duyuyorum.

Trabzon futbolunun kültürü, felsefesi, yani kısaca her şeyi Hüseyin Avni Aker Stadı’dır. Bana göre Akyazı projesi yanlıştır. Stadyum yerinde kalmalıydı veya Çimento Fabrikası’nın yerine yapılmalıydı… Hüseyin Avni Aker Stadı’nın sporcu psikolojisine ekstra katkısı vardı. Bunun sonucunda oluşan sinerjiyle bizler Barcelona, Liverpool ve İnter gibi dünyanın en iyi takımlarını orada yenmeyi başardık… Hüseyin Avni Aker Stadı denince hemen aklıma Barcelona maçı geliyor. Bu stadyumda dünyanın dev kulübü olan ve kadrosunda sayısız yıldız bulunan Barcelona’yı iyi bir futbol oynayarak yendik.

Trabzonspor’a 1980-81 sezonunda transfer oldum. O sezon ilk maçıma Rizespor karşısında çıktım. Avni Aker’in çimlerine adım atarken dizlerim titriyordu. Çok heyecanlıydım. O şekilde forma giydiğim maçı 2-1 kazandık ve takımım adına iki golü de ben attım. Sonrasında o sezonu şampiyon olarak tamamladık. O anları asla unutamam. Avni Aker bizim için bir mabede dönüşmüştü. Halen de öyle. O stadyuma her girişimde içimde bir heyecan oluyor. Mutluluk hissediyorum. Tribünde oturup maç izlerken bile kendi attığım goller, yaptığım hareketler aklıma geliyor. Gelinen noktada Avni Aker’e veda edilecek. Bu durum beni üzüyor. Avni Aker Trabzon’un sembolüydü. Keşke dursaydı ama şartlar belli. Çok güzel anılarım var orada. Hatta Trabzonspor’da geçirdiğim 4 yıl içinde Avni Aker’de oynadığımız maçlardan sadece bir tanesini kaybettik. Şampiyonluklar yaşadım. Hayatımın en güzel günleri orada geçti. Asla unutamayacağım bir yerdir Avni Aker.

Hüseyin Avni Aker Stadı’nı anlatmaya kelimeler yetmez. Futbol yaşantımıza orada başladık. Şampiyonluk kazandık, çok büyük başarılar elde ettik, önemli zaferlere imza attık. Her türlü duyguyu tattığımız bir mekan. ‘Kaptan Kemal’ orada oldum. 1983-84 sezonunda geldiğim Trabzonspor’da şampiyonluk yaşadım. Galatasaray’a topukla gol atmıştım. Sayısız hatırası var. Anlatmakla bitmez… Bizim orada hakkımız yok ama Hüseyin Avni Aker’in bizde hakkı var. Hüseyin Avni Aker Stadı’na veda edilecek olması bizleri son derece üzüyor ama kulübümüz için yeni bir stadyum yapılıyor. Aynı yerde kalma şansımız yok.

Hüseyin Avni Aker Stadı bizim için çok özel bir yerdir. Fenerbahçe maçı öncesi plaket aldığımda çok duygulandım. Çimlere ilk ayak bastığım anlar geldi aklıma. Gözümün önüne oynadığımız maçlar, şampiyonluklar, attığımız goller, yaptığımız mücadeleler geldi. Ancak Trabzonspor’un son 2-3 senelik durumu ben çok üzüyor. Keşke daha iyi olsaydık. Gönül isterdi ki Trabzon’da yer sıkıntısı olmasaydı ve stadyumumuz yerinde kalsaydı. Orada insanların çok hatırası var. 1461 Trabzon ve diğer kulüpler arada oynamasını isterdim… Avni Aker denilince hiç unutamayacağım iki tane anım var. İlki; Avni Aker’de antrenman yapacağımız bir gün, yoğun bir kar yağışı vardı. Teknik Direktörümüz Özkan Sümer’in antrenmanı iptal etmesini bekliyorduk. Ancak hocamız beni ve birkaç arkadaşı öne sürerek, ‘greyderler öne geçip, yolu açar, biz de koşumuzu yaparız’ dedi. Sonrasında dediğini yaptık. Yolu açtık ve takım halinde antrenmanımızı gerçekleştirdik. İkincisi; Gençlerbirliği ile Hüseyin Avni Aker Stadı’nda Türkiye Kupası maçı oynuyorduk. Takım arkadaşım Dobi Hasan rakip takım oyuncusuyla bir tartışma yaşadı. Ben de arkadaşımı korumak için tartışmanın içine girdim. Sonra kavga büyüdü. O sırada takım kaptanı olan ağabeyim Şenol Güneş yanımıza geldi ve bana kızarak yumruk attı. O anı da asla unutamam.

Hüseyin Avni Aker Stadı hem biz futbolcuların, hem de Trabzonsporluların evi gibi, hatta evladı gibi bir stadyumdu. Durum bizim için böyleyken rakipler için ise o stadyum tam anlamıyla bir cehenneme dönüşüyordu. Galibiyet almayı bırakın ‘az gol yiyerek nasıl mağlup olurum’ diye düşünüyorlardı. Trabzon ve Türk futbolu için çok önemli bir yer. Büyük zaferler kazanıldı, şampiyonluk kutlamaları yapıldı. 7 yıl Trabzonspor’un formasını giydim ve kaptanlığa kadar yükseldim. Büyük anılarım var o sahada. Stadyum büyülü gibiydi. İçine girince inanılmaz bir atmosferle karşılaşırdık. Tribünler çok renkliydi. Sonsuz bir güven ve heyecanla mücadele ederdik. Böyle bir stadyumun yaşamasını isterdik ama futbol ve teknoloji gelişiyor. Daha modern tesislere ihtiyaç duyuluyor.

Hüseyin Avni Aker Stadı’ndaki anıları unutmak mümkün değil. Trabzonspor ruhu orada. Ancak yenilenmemiz gerekiyordu. İnşallah yeni stada ruhu da götürürüz. Trabzonspor şuan istenilen noktada değil ama kulübümüz her zaman şahlanmasını bilmiştir. Yeni stadyumumuzda yeni oyuncularımızla Trabzonspor ruhunu yaşatacağımızı umuyorum. Biz de üzerimize düşeni yapmaya hazırız. Trabzonspor benim hayatımın yarısı. Her türlü başarıyı bu kulüpte yaşadım. O stat geçmişimde müthiş izler bıraktı. Beşiktaş maçı öncesinde ödül alırken eski günlerim gözümün önüne geldi. Eski takım arkadaşlarımı gördüm. Eski heyecanı yaşadım ve tüylerim diken diken oldu. O ambiyansın içinde olmak büyük mutluluktu. İnşallah geçmişteki başarılar yeni stadyumda devam edecek.

Trabzonspor Kulübü Hüseyin Avni Aker Stadı’nda var oldu. Sayısız başarı elde etti. Şampiyonluklar kazandı. Çok önemli futbolcular forma giydi. Ben bir 2. Lig ve bir 1. Lig Şampiyonluğu yaşadım o stadyumda. O stadyumda bir futbol devrimi gerçekleştirildi. İstanbul hegemonyasına son verildi. Gönül isterdi ki orası restore edilsin. Ama yöneticiler böyle karar verdi. Uzun yıllar sonra stadyuma girdiğimde aklıma futbol oynadığım anlar geldi. Atak yaparken taraftarların ayağa kalkması ve beni coşkuyla izlemesini hatırlıyorum. Benim onları coşturmam, onların bana verdiği destek inanılmazdı. Hepsi bir film şeridi halinde gözümün önünden geçiyor.

Yeni stadyuma buruk duygularla olarak gideceğiz. Hüseyin Avni Aker Stadı tarihi önemi olan bir yer. Birçok başarı ve şampiyonluklar elde ettik orada. Hüseyin Avni Aker Stadı’nda sadece kupa finali oynayamadığımız için bir eksiklik hissediyorum. Onun dışında bu stadyumunda taraftarlarımız tarafından inanılmaz bir destek gördük. Onlara önemli zaferler hediye ettik. İyi futbol sergiledik.

Hüseyin Avni Aker’e veda edecek olmak çok üzücü. Profesyonellik hayatımı orada başladım. Avni Aker bize büyük bir heyecan ve kazanma arzusu veriyordu. Tesislerden çıkıp stadyuma geldiğimizde karşılaştığımız atmosfer bizi inanılmaz motive ediyordu. Çok önemli bir stadyum ancak futbolda bu değişiklikler var. Yeni stadyum Trabzonspor’a çok önemli katkılar sağlayacaktır… İyi ki orada oynamışım. Avni Aker’de çok önemli maçlar oynandı. Liverpool, İnter ve Barcelona gibi takımlara karşı önemli zaferler kazandık. Barcelona karşısında galibiyeti getiren golü ben atmıştım. Çok anım var orada çok…

Avni Aker benim için neyi ifade etmiyor ki. Sporla ilgili her şeyi ifade ediyor. En azından 17 yılımı ifade ediyor. 17 yılımın geçtiği mabet. Neler yaşamadık ki bu mabette. Şampiyonlukları mı, ağlamalarımı mı, gülmelerimi mi? Türkiye’de en çok gol atan oyuncu olmamı mı? Oradan ayrılacak olmak beni fazlasıyla üzüyor. Ayrılık bu şekilde olmamalıydı. Çok özleyeceğiz. İnşallah Trabzon futbolu yeni stadyumunda Avni Aker deki gibi büyük başarılara imza atar.